Łuszczyca zalicza się do chorób zapalnych skóry. W wyniku choroby następuje nadmierna i wzmożona produkcja naskórka. Do regeneracji naskórka u zdrowego człowieka dochodzi w obrębie miesiąca, a u ludzi chorujących na łuszczycę przejście to jest nieomalże 7 krotnie częstsze, czyli mniej więcej 4 dni. Około 2 % społeczeństwa cierpi na tę chorobę. Nie wchodzi w skład ona do chorób zakaźnych, a jej występowanie u chorego tłumaczone jest bardzo często podłożem genetycznym, choćby detale dziedziczenia nie zostały z dużą uwagą poznane. Skóra stanowi pierwszą i efektywną barierę, chroniącą nasz organizm przed wchłanianiem szkodliwych substancji i toksyn. Persony cierpiące na łuszczycę narażone są z tego powodu na innego typu infekcje, ponieważ warstwa ochronna nie działa prawidłowo. łuszczyca nie ma możliwośći zostać przekazana podczas dotyku, choć w znaczącej liczbie przypadków osoby tak sądzą, a chory narażony jest na złośliwe komentarze otoczenia. Wyróżnia się dwa typy choroby, a kryterium podziału jest wiek wystąpienia choroby. Łuszczyca typu I występuje u osób poniżej 40 roku życia, a typ II objawia się w wieku około 50 lat. Wystąpienie łuszczycy typu I w młodym wieku (mniej więcej 20 lat) ma miejsce, w większości wypadków gdy na chorobę cierpi inny członek rodziny, bądź wystąpiła ona w rodzinie. W tym przypadku przeważnie występują nawroty choroby, a jej przebieg jest dość ciężki. W przypadku rodzaju II łuszczyca nie ma silnych objawów, a choroba i jej przebieg jest stabilna.